удушэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. удушэ́нне
Р. удушэ́ння
Д. удушэ́нню
В. удушэ́нне
Т. удушэ́ннем
М. удушэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

удушэ́нне ср. удуше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удушэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. удушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удушэ́нне н. Erwürgen n -s, Erdrósseln n -s; перан. Ábwürgen n -s, Drósselung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

удушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак.

1. каго (што). Павесіць (разм.).

2. каго (што). Забіць, сціснуўшы горла, задушыць (разм.).

3. перан., каго-што. Задушыць, знішчыць.

Свабоды не ў.

|| наз. удушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

asphyxiation [əsˌfɪksiˈeɪʃn] n. уду́шша, удушэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

asphyxia [æsˈfɪksiə] n. med. асфіксі́я, удушэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паве́шанне, ‑я, н.

Удушэнне пры дапамозе пятлі ад цяжару свайго цела. Смерць цераз павешанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaduszenie

н. удушэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Erdrósselung

f -, -en удушэ́нне, задушэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)