удаві́ны
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
удаві́ны |
удаві́ная |
удаві́нае |
удаві́ныя |
| Р. |
удаві́нага |
удаві́най удаві́нае |
удаві́нага |
удаві́ных |
| Д. |
удаві́наму |
удаві́най |
удаві́наму |
удаві́ным |
| В. |
удаві́ны (неадуш.) удаві́нага (адуш.) |
удаві́ную |
удаві́нае |
удаві́ныя (неадуш.) удаві́ных (адуш.) |
| Т. |
удаві́ным |
удаві́най удаві́наю |
удаві́ным |
удаві́нымі |
| М. |
удаві́ным |
удаві́най |
удаві́ным |
удаві́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
удаві́ны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
удаві́ны |
удаві́ная |
удаві́нае |
удаві́ныя |
| Р. |
удаві́нага |
удаві́най удаві́нае |
удаві́нага |
удаві́ных |
| Д. |
удаві́наму |
удаві́най |
удаві́наму |
удаві́ным |
| В. |
удаві́ны (неадуш.) удаві́нага (адуш.) |
удаві́ную |
удаві́нае |
удаві́ныя (неадуш.) удаві́ных (адуш.) |
| Т. |
удаві́ным |
удаві́най удаві́наю |
удаві́ным |
удаві́нымі |
| М. |
удаві́ным |
удаві́най |
удаві́ным |
удаві́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
удаві́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
удаві́ны |
удаві́ная |
удаві́нае |
удаві́ныя |
| Р. |
удаві́нага |
удаві́най удаві́нае |
удаві́нага |
удаві́ных |
| Д. |
удаві́наму |
удаві́най |
удаві́наму |
удаві́ным |
| В. |
удаві́ны (неадуш.) удаві́нага (адуш.) |
удаві́ную |
удаві́нае |
удаві́ныя (неадуш.) удаві́ных (адуш.) |
| Т. |
удаві́ным |
удаві́най удаві́наю |
удаві́ным |
удаві́нымі |
| М. |
удаві́ным |
удаві́най |
удаві́ным |
удаві́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
удаві́ны, ‑ая, ‑ае.
Які належыць, уласцівы ўдаве; такі, як ва ўдавы. Удавіная доля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
удава́, -ы́, мн. удо́вы і (зліч. 2, 3, 4) удавы́, удо́ў, ж. Жанчына, у якой памёр муж.
|| прым. удаві́ны, -ая, -ае.
Удавіная доля.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)