Verbum

анлайнавы слоўнік

Раскідальнік угнаенняў 7/369

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Бабруйскі завод трактарных раскідальнікаў угнаенняў 5/91

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

угнае́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскі́двальнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто займаецца раскідваннем чаго-н.

Р. сена.

2. Прыстасаванне для раскідвання чаго-н.

Механічны р. угнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угнаі́цца, угноіцца; зак.

Палепшыцца ад унесеных угнаенняў, стаць угноеным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распы́рсквальнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для распырсквання чаго‑н. Распырсквальнік для вадкіх угнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апаты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Мінерал, які з’яўляецца састаўной часткай большасці вывергнутых парод і выкарыстоўваецца для вырабу фасфатных угнаенняў.

[Ад грэч. apataō — падманваю (першапачаткова гэты мінерал з цяжкасцю адрознівалі ад іншых).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассява́нне ср., с.-х. рассе́в м.;

р. мінера́льных угнае́нняў — рассе́в минера́льных удобре́ний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскі́двальнік, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца раскідваннем чаго‑н. Раскідвальнік сена.

2. Прыстасаванне для раскідвання чаго‑н. Механічны раскідвальнік угнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскіда́льнік м. с.-г. Stréumaschine f -, -n;

раскіда́льнік мінера́льных угнае́нняў Düngersteuer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)