уві́ць, уваўю́, уваўе́ш, уваўе́; уваўём, уваўяце́, уваўю́ць; уві́ў, уві́ла́, -ло́; уві́; уві́ты; зак.

1. што ў што. Уплесці віццём.

У. стужку ў вянок.

2. што на што. Намотваючы, змясціць.

У. усю пражу на верацяно.

3. каго-што. Абвіць па ўсёй паверхні.

Дзікі вінаград увіў сцены дома.

4. што чым. Упрыгожыць, абвіваючы чым-н.

У. арку гірляндамі.

|| незак. увіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уві́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уваўю́ уваўё́м
2-я ас. уваўе́ш уваўяце́
3-я ас. уваўе́ уваўю́ць
Прошлы час
м. уві́ў увілі́
ж. увіла́
н. увіла́
увіло́
Загадны лад
2-я ас. уві́ уві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час уві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уві́ць сов.

1. ввить, вплести́;

у. шаўко́вую ні́тку ў шнуро́к — ввить (вплести́) шёлковую ни́тку в шнуро́к;

2. (обвить) уви́ть;

у. а́рку гірля́ндамі — уви́ть а́рку гирля́ндами;

3. (наматывая, уместить) уви́ть;

у. усю́ пра́жу на верацяно́ — уви́ть всю пря́жу на веретено́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уві́ць, уваўю, уваўеш, уваўе; уваўём, уваўяце; пр. увіў, увіла, ‑ло; заг. уві; зак., што.

1. Уплесці, укруціць віццём, звіваннем. Увіць стужку ў вянок.

2. Намотваючы, змясціць. Увіць усю пражу на верацяно.

3. Абвіць сабою паверхню чаго‑н. (аб раслінах). Дзікі вінаград увіў сцены дамоў.

4. Упрыгожыць, абвіваючы чым‑н. Увіць арку гірляндамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увіва́ць гл. увіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уви́ть сов. уві́ць, укру́ціць; абкруці́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да увіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уві́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад увіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. увіваць — увіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і усучу́, усу́чаш, усу́ча; усука́й і усучы́; усука́ны; зак., што.

Суканнем увіць, уплесці.

У. шчаціну ў дратву.

|| незак. усу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)