Verbum

анлайнавы слоўнік

увары́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

увары́ць сов.

1. в разн. знач. увари́ть;

у. мя́са — увари́ть мя́со;

у. сіро́п — увари́ть сиро́п;

2. тех. ввари́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увары́ць, увару, уварыш, уварыць; зак., што.

1. Давесці да поўнай гатоўнасці (пра стравы, якія гатуюцца кіпячэннем на агні).

2. Зменшыць колькасць, аб’ём ад уварвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увары́ць кул. gar éinkochen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ввари́ть сов., техн. увары́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ува́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад увары́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увари́ть сов., в разн. знач. увары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ува́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ува́рваць — увары́ць і ува́рвацца — увары́цца.

уварва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. урыва́цца — уварва́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ува́рваць — уварыць.

2. Колькасць, аб’ём, на якія ўварылася што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́р, -ру м., в разн. знач. ува́р; см. увары́ць ¹

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)