убрукава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
убруку́ю |
убруку́ем |
| 2-я ас. |
убруку́еш |
убруку́еце |
| 3-я ас. |
убруку́е |
убруку́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
убрукава́ў |
убрукава́лі |
| ж. |
убрукава́ла |
| н. |
убрукава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
убруку́й |
убруку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
убрукава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
убрукава́ць сов., разг. умости́ть, вы́мостить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
убрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Разм. Забрукаваць поўнасцю, цалкам; выбрукаваць. Убрукаваць усю вуліцу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
убруко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да убрукаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
убрукава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад убрукаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)