убрукава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. убруку́ю убруку́ем
2-я ас. убруку́еш убруку́еце
3-я ас. убруку́е убруку́юць
Прошлы час
м. убрукава́ў убрукава́лі
ж. убрукава́ла
н. убрукава́ла
Загадны лад
2-я ас. убруку́й убруку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час убрукава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)