Убогія (катэгорыя сялян) 10/168
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
убо́гі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
убо́гі |
убо́гая |
убо́гае |
убо́гія |
| Р. |
убо́гага |
убо́гай
убо́гае |
убо́гага |
убо́гіх |
| Д. |
убо́гаму |
убо́гай |
убо́гаму |
убо́гім |
| В. |
убо́гі (неадуш.)
убо́гага (адуш.) |
убо́гую |
убо́гае |
убо́гія (неадуш.)
убо́гіх (адуш.) |
| Т. |
убо́гім |
убо́гай
убо́гаю |
убо́гім |
убо́гімі |
| М. |
убо́гім |
убо́гай |
убо́гім |
убо́гіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
убо́гая
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| ж. |
- |
| Н. |
убо́гая |
убо́гія |
| Р. |
убо́гай |
убо́гіх |
| Д. |
убо́гай |
убо́гім |
| В. |
убо́гую |
убо́гіх |
| Т. |
убо́гай
убо́гаю |
убо́гімі |
| М. |
убо́гай |
убо́гіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
убо́гі
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
- |
| Н. |
убо́гі |
убо́гія |
| Р. |
убо́гага |
убо́гіх |
| Д. |
убо́гаму |
убо́гім |
| В. |
убо́гага |
убо́гіх |
| Т. |
убо́гім |
убо́гімі |
| М. |
убо́гім |
убо́гіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
squalid [ˈskwɒlɪd] adj. derog.
1. убо́гі, мізэ́рны, занядба́ны; жабра́цкі;
squalid slums убо́гія трушчо́бы;
a squalid house занядба́ны дом
2. бры́дкі; ні́зкі, по́длы;
a squalid rascal няго́днік, падлю́га
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
убо́гі, ‑ая, ‑ае.
1. Які знаходзіцца ў беднасці, бедны. Зімняя ночка. Стужа ў полі. Вецер сярдзіты гудзе... К вёсцы ўбогай ціха, паволі Хтось незнаёмы ідзе. Чарот. Калісьці гэта быў убогі шляхецкі засценак. С. Александровіч. // Які сведчыць аб беднасці; уласцівы бедняку. Аднойчы, прыгнаўшы з пашы карову, Антон убачыў у сваёй убогай хаціне двух салдат. Сабаленка. Адкупнік агледзеў убогі хатні скарб, скрывіўся. Якімовіч.
2. Разм. Які мае калецтва, фізічны недахоп. Пышная душа ва ўбогім целе. Прыказка. / у знач. наз. убо́гі, ‑ага, м.; убо́гая, ‑ай, ж. [Андржаяка:] Па дарозе я спаткаў Ці то ўбогую, ці проста багамолку. Клімковіч.
3. Нязначны (па аб’ёму, колькасці); небагаты. Убогія сродкі. □ Хмары, балоты... Над збожжам убогім Вецер гуляе на волі. Багдановіч. // Недасканалы, прымітыўны. Убогая тэхніка. // Пазбаўлены раскошы і ўпрыгожанняў; просты. Паўлюк нёс аднекуль з запечча маленькую ўбогую газовачку. Зарэцкі. // Варты жалю. [Валодзя:] — Бачыш, які ў .. [вёскі] цяпер убогі выгляд. А глянула б ты перад вайной на яе з гэтага ўзгорка! Стаяла цэлая града дубоў. Федасеенка.
4. Бедны па зместу. Убогі спектакль. Убогая фантазія. // Абмежаваны духоўна. Слухайце музыку .. Прымайце яе праз свае ўяўленні, праз вобразы свайго жыцця!.. Толькі злыя і ўбогія душы ніколі не спазнаюць музыку. Вітка. Які мізэрны і ўбогі Той недалёкі чалавек, Што цягне да сваёй бярлогі Набыткі розныя ўвесь век. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)