тэрыко́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Конусападобны насып пустой пароды каля шахты.

Салігорскія тэрыконы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэрыко́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэрыко́н тэрыко́ны
Р. тэрыко́на тэрыко́наў
Д. тэрыко́ну тэрыко́нам
В. тэрыко́н тэрыко́ны
Т. тэрыко́нам тэрыко́намі
М. тэрыко́не тэрыко́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэрыко́н м. террико́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тэрыкон 10/403

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тэрыкон

т. 16, с. 143

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тэрыко́н, ‑а, м.

Конусападобны насып пустой пароды каля шахты. Узлезеш на самае высокае дрэва — і бачыш адны толькі тэрыконы, шахцёрскія пасёлкі, вёскі ў далінах і высокія заводскія трубы па краях небасхілу. Няхай.

[Фр. terri — пародны адвал і conique — канічны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрыко́н м. горн. Hálde f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

террико́н и террико́ник горн. тэрыко́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

slagheap [ˈslæghi:p] n. BrE шла́кавы адва́л; тэрыко́н (у гарах)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тэрыко́нік, ‑а, м.

Тое, што і тэрыкон. Грукацяць па штрэках ваганеткі, Угару бягуць па тэрыконіку. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)