тэрмі́стар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэрмі́стар тэрмі́стары
Р. тэрмі́стара тэрмі́стараў
Д. тэрмі́стару тэрмі́старам
В. тэрмі́стар тэрмі́стары
Т. тэрмі́старам тэрмі́старамі
М. тэрмі́стары тэрмі́старах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэрмі́стар м., спец. терми́стор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэрмі́стар, ‑а, м.

Паўправадніковае супраціўленне, велічыня якога ў значнай ступені залежыць ад тэмпературы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмістар

т. 16, с. 140

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тэрмістар 7/509; 8/348; 9/277; 10/399, 401

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тэрмі́стар

[ад тэрма- + англ. (res)istor = супраціўленне]

паўправадніковае супраціўленне, велічыня якога ў значнай ступені залежыць ад тэмпературы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

терми́стор спец. тэрмі́стар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)