тэнт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Парусінавая стрэшка, якая засцерагае ад сонца, дажджу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэ́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэ́нт тэ́нты
Р. тэ́нта тэ́нтаў
Д. тэ́нту тэ́нтам
В. тэ́нт тэ́нты
Т. тэ́нтам тэ́нтамі
М. тэ́нце тэ́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэнт м. тент

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэнт, ‑а, М ‑нце, м.

Парусінавая стрэшка, пад якой хаваюцца ад сонца і дажджу. На карме пад тэнтам стаялі пасажыры і махалі рукамі тым, хто застаўся на прыстані. Жычка.

[Англ. tent.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэнт м. Sónnendach n -(e)s, -dächer; Régenschutzdach n (парусінавы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тэнт

(англ. tent)

парусінавая стрэшка, пад якой хаваюцца ад сонца ці ад дажджу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Тэнт ‘парусінавая стрэшка’ (ТСБМ). З рус. тент ‘тс’, новае запазычанне з англ. tent ‘навес, палатка’. Параўн., аднак, ст.-бел. tenda ‘занавеска’ (XVII ст., ГСБМ), запазычанае са старапольск. tenda ‘нацягнутая заслона’ (Булыка, Лекс. запазыч., 111), што з народнага лац. tenda ‘тс’ (Фасмер, 4, 42).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тент тэнт, род. тэ́нта м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ю́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на юце. Ютавы тэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

awning [ˈɔ:nɪŋ] n. наве́с; тэнт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)