тэкставі́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тэкставі́к |
тэкставікі́ |
| Р. |
тэкставіка́ |
тэкставіко́ў |
| Д. |
тэкставіку́ |
тэкставіка́м |
| В. |
тэкставіка́ |
тэкставіко́ў |
| Т. |
тэкставіко́м |
тэкставіка́мі |
| М. |
тэкставіку́ |
тэкставіка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тэкставі́к, -ка́ м., разг. текстови́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
tekściarz
м. разм. тэкставік; аўтар тэкстаў (для эстрады)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)