ты́фус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ты́фус
Р. ты́фусу
Д. ты́фусу
В. ты́фус
Т. ты́фусам
М. ты́фусе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ты́фус м., уст., см. тыф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ты́фус, ‑у, м.

Уст. Тыф.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыф м, ты́фус мед Týphus m -;

брушны́ тыф Báuchtyphus m, Únterleibstyphus m, Abdomináltyphus m;

сыпны́ тыф Flécktyphus m;

зваро́тны тыф Rückfalltyphus m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ти́фус уст. ты́фус, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

typhoid fever

ты́фусная гара́чка, брушны́ ты́фус

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

typhus

[ˈtaɪfəs]

n.

ты́фус, тыф -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

typhoid

[ˈtaɪfɔɪd]

1.

n.

ты́фус, тыф -у m.

2.

adj.

ты́фусны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Týphus

m - мед. тыф, ты́фус

an ~ erkránken — захварэ́ць на тыф

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тиф мед. тыф, род. ты́фу м., ты́фус, -су м.;

сыпно́й тиф сыпны́ тыф;

возвра́тный тиф зваро́тны тыф.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)