тынкава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тынкава́ны тынкава́ная тынкава́нае тынкава́ныя
Р. тынкава́нага тынкава́най
тынкава́нае		 тынкава́нага тынкава́ных
Д. тынкава́наму тынкава́най тынкава́наму тынкава́ным
В. тынкава́ны (неадуш.)
тынкава́нага (адуш.)		 тынкава́ную тынкава́нае тынкава́ныя (неадуш.)
тынкава́ных (адуш.)
Т. тынкава́ным тынкава́най
тынкава́наю		 тынкава́ным тынкава́нымі
М. тынкава́ным тынкава́най тынкава́ным тынкава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тынкава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тынкава́ны тынкава́ная тынкава́нае тынкава́ныя
Р. тынкава́нага тынкава́най
тынкава́нае		 тынкава́нага тынкава́ных
Д. тынкава́наму тынкава́най тынкава́наму тынкава́ным
В. тынкава́ны (неадуш.)
тынкава́нага (адуш.)		 тынкава́ную тынкава́нае тынкава́ныя (неадуш.)
тынкава́ных (адуш.)
Т. тынкава́ным тынкава́най
тынкава́наю		 тынкава́ным тынкава́нымі
М. тынкава́ным тынкава́най тынкава́ным тынкава́ных

Кароткая форма: тынкава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тынкава́ны штукату́ренный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тынкава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад тынкаваць.

2. у знач. прым. Пакрыты тынкам. Тынкаваная хата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штукату́ренный тынкава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тынко́ваны, см. тынкава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)