ты́льда

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ты́льда ты́льды
Р. ты́льды ты́льд
ты́льдаў
Д. ты́льдзе ты́льдам
В. ты́льду ты́льды
Т. ты́льдай
ты́льдаю		 ты́льдамі
М. ты́льдзе ты́льдах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ты́льда ж., тип. ти́льда

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ты́льда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Друкарскі знак у выглядзе хвалістай рысачкі (~).

[Ісп. tilde.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ты́льда ж палігр Tílde f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ти́льда тип. ты́льда, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

swungdash [ˌswʌŋˈdæʃ] n. ты́льда

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tilde [ˈtɪldə] n. ты́льда

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Tílde

f -, -n палігр. ты́льда (знак паўтору)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)