Тур-тур ‘выгукі, якімі падзываюць свіней’ (Мова Сен.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тур​I тур, род. ту́ра м.;

тур ва́льса тур ва́льса.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

гранд-тур м. гранд-тур

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

тур I м., в разн. знач. тур;

т. ва́льса — тур ва́льса;

апо́шні т. ша́хматнага чэмпіяна́ту — после́дний тур ша́хматного чемпиона́та;

пе́ршы т. вы́бараў — пе́рвый тур вы́боров

тур II м., воен., ист., гидр., спорт. тур

тур III м., зоол. тур

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

тур​III зоол. тур, род. ту́ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

тур​II воен., ист., гидр. тур, род. ту́ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

партыту́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж. (спец.).

Сукупнасць усіх партый шматгалосага музычнага твора.

|| прым. партыту́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тур³, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Падарожжа, турыстычная паездка.

2. Гастрольная паездка артыста ці музычнага калектыву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тураня́ і туранё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня турыхі; маленькі тур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тур², -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Вымерлы дзікі бык, продак буйной рагатай жывёлы.

2. Горны каўказскі казёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)