турмалі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. турмалі́н
Р. турмалі́ну
Д. турмалі́ну
В. турмалі́н
Т. турмалі́нам
М. турмалі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

турмалі́н, -ну м., мин. турмали́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

турмалі́н, ‑у, м.

Мінерал крышталічнай будовы, разнавіднасці якога маюць самыя розныя колеры і прымяняюцца ў оптыцы, радыётэхніцы і ювелірнай справе. Малінавы турмалін.

[Ням. Turmalin.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Турмалін 5/530; 10/346; 11/400

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

турмалін

т. 16, с. 49

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

турмалі́н

(фр. tourmaline, ад сінгал. toramalli)

мінерал класа сілікатаў чорнага, бурага, ружовага, зялёнага і іншых колераў, які выкарыстоўваецца ў оптыцы, радыётэхніцы і ювелірнай справе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

турмали́н мин. турмалі́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэрл, ‑у, м.

Чорны жалезісты турмалін.

[Ням. Schörl.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэрл

(ням. Schorl)

чорны жалезісты турмалін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

turmalin, ~u

м. мін. турмалін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)