тужлі́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
тужлі́ва тужлі́вей -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тужлі́ва нареч.

1. тоскли́во;

2. печа́льно; ско́рбно, го́рестно;

1, 2 см. тужлі́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тужлі́ва,

1. Прысл. да тужлівы.

2. безас. у знач. вык. Маркотна, нудна. Піне стала тужліва і крыху страшна. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тужлі́ва прысл, тужлі́вы

1. wéhmütig, schwérmütig; melancholisch [-´ko-]; beklómmen;

2. lángweilig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тужлі́ва-знямо́жаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тужлі́ва-знямо́жаны тужлі́ва-знямо́жаная тужлі́ва-знямо́жанае тужлі́ва-знямо́жаныя
Р. тужлі́ва-знямо́жанага тужлі́ва-знямо́жанай
тужлі́ва-знямо́жанае		 тужлі́ва-знямо́жанага тужлі́ва-знямо́жаных
Д. тужлі́ва-знямо́жанаму тужлі́ва-знямо́жанай тужлі́ва-знямо́жанаму тужлі́ва-знямо́жаным
В. тужлі́ва-знямо́жаны (неадуш.)
тужлі́ва-знямо́жанага (адуш.)		 тужлі́ва-знямо́жаную тужлі́ва-знямо́жанае тужлі́ва-знямо́жаныя (неадуш.)
тужлі́ва-знямо́жаных (адуш.)
Т. тужлі́ва-знямо́жаным тужлі́ва-знямо́жанай
тужлі́ва-знямо́жанаю		 тужлі́ва-знямо́жаным тужлі́ва-знямо́жанымі
М. тужлі́ва-знямо́жаным тужлі́ва-знямо́жанай тужлі́ва-знямо́жаным тужлі́ва-знямо́жаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бяско́нца-тужлі́ва

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
бяско́нца-тужлі́ва - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пану́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак.

Тужліва, панура схіліць галаву.

Сядзець панурыўшыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пану́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак.

У выразе: панурыць галаву — тужліва схіліць галаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіратлі́вы, -ая, -ае.

Тужліва-адзінокі, сумны, маркотны.

С. выгляд.

Сіратлівая старасць.

|| наз. сіратлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зауны́вно нареч. тужлі́ва, ну́дна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)