трыфо́ль
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
трыфо́ль |
| Р. |
трыфо́лю |
| Д. |
трыфо́лю |
| В. |
трыфо́ль |
| Т. |
трыфо́лем |
| М. |
трыфо́лі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трыфо́ль, -лю м., бот. трифо́ль ж., трили́стник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трыфо́ль, ‑ю, м.
Вадзяная ці балотная травяністая расліна з паўзучым карэнішчам і трайчастым лісцем, якія выкарыстоўваюцца ў медыцыне як жаўцягонны і паляпшаючы апетыт сродак; бабок.
[Лац. trifolium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыфо́ль
(ад лац. tres = тры + folium = ліст)
водная ці балотная травяністая расліна з паўзучым карэнішчам і трайчастым лісцем, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне як жаўцягонны сродак; бабок.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Трыфо́ль ‘вадзяная ці балотная расліна бабок, Menyanthes trifoliata L.’ (ТСБМ). Праз рускую мову (трифоль) з лац. trifolium ‘трыліснік, канюшына’. Параўн. чэш. дыял. třilistník, třulistník, паўд.-польск. trojan — звычайна ў расліны з кораня вырастаюць тры вялікія сакавітыя лісты (Махэк, Jména, 182; ЕСУМ, 5, 641).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ва́хта2
(фін. vehka)
тое, што і трыфоль.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
трифо́ль бот. трыфо́ль, -лю м., трылі́снік, -ку м.; (болотное растение) бабо́к, -бку́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
БАБО́К, бабоўнік,
трыфоль, трыліснік (Menyanthes),
род кветкавых раслін сям. бабковых. Уключае 1 від — бабок трохлісты ((Menyanthes trifoliata). Пашыраны ў Паўн. паўшар’і. На Беларусі трапляецца на нізінных і сфагнавых балотах, па забалочаных берагах рэк, азёраў, канаў, утварае зараснікі.
Шматгадовая травяністая расліна выш. 20—35 см з тоўстым, доўгім, паўзучым карэнішчам. Лісце трайчастае, суцэльнакрайняе, чаргаванае, прыкаранёвае, на доўгіх чаранках. Кветаноснае сцябло бязлістае, бакавое. Кветкі двухполыя, бледна-ружовыя або белыя, духмяныя, з нектарнікамі, у густых прамастойных гронках. Плод — акруглая каробачка. Лек. (жаўцягонны сродак і ўзбуджальнік апетыту), фарбавальная, меданосная і дэкар. расліна, мае гліказіды меніянцін, меліянцін, алкалоід генцыянін, вітамін С, дубільныя рэчывы і інш.
т. 2, с. 183
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)