трыумфа́льны триумфа́льный;

~ная а́рка — триумфа́льная а́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

трыумфальны, ‑ая, ‑ае.

1. Які служыць для ўрачыстага шэсця трыумфатара; збудаваны ў гонар якога‑н. трыумфу, перамогі, урачыстасці. Трыумфальная арка.

2. Урачысты, пераможны; які праходзіць з незвычайным уздымам. Трыумфальнае шэсце. ▪ — Цімафей Ільіч хоча зрабіць у ваш гонар, Міхаіл Дзям’янавіч, нейкае трыумфальнае віншаванне, — сказаў Трухан. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыумфа́льны Tri¦úmph-; tri¦umphál;

трыумфа́льная а́рка Tri¦úmphbogen m -s, -, Tri¦úmphpforte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

трыумф назоўнік | мужчынскі род

  1. Бліскучы поспех, урачыстасць (першапачаткова ў Старажытным Рыме — урачыстая сустрэча палкаводца і яго войска ў сувязі з дасягнутай перамогай).

  2. Наогул выдатны поспех, бліскучая перамога ў чым-н.

    • Т. балета.

|| прыметнік: трыумфальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

триумфа́льный трыумфа́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

síegreich

a перамо́жны, трыумфа́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

triumphál

a трыумфа́льны, перамо́жны, сла́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

triumphal [traɪˈʌmfl] adj. трыумфа́льны, перамо́жны, перамагано́сны; урачы́сты;

a trium p hal arch трыумфа́льная а́рка;

a triumphal wreath лаўро́вы вяно́к перамо́жцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

triumfalny

triumfaln|y

трыумфальны;

brama ~a — трыумфальная арка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)