тры́ер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Машына для ачысткі і сарціроўкі насення.

|| наз. тры́ерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тры́ер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тры́ер тры́еры
Р. тры́ера тры́ераў
Д. тры́еру тры́ерам
В. тры́ер тры́еры
Т. тры́ерам тры́ерамі
М. тры́еры тры́ерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тры́ер м., с.-х. три́ер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тры́ер, ‑а, м.

Машына для сарціроўкі і ачысткі насення.

[Фр. trieur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыер

т. 15, с. 546

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тры́ер ‘трыер, машына для ачысткі і сартавання насення’ (ТСБМ, Брасл. сл.), тры́ёр ‘тс’ (Сцяшк.), трэ́ер ‘тс’ (Жд. 1). Праз польскую мову (tryjer) з франц. trieur ‘сартавальнік’, якое з trier ‘перабіраць, сартаваць’ (Голуб-Ліер, 489; SWO, 1980, 779; ЕСУМ, 5, 643).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трые́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. трые́ра трые́ры
Р. трые́ры трые́р
Д. трые́ры трые́рам
В. трые́ру трые́ры
Т. трые́рай
трые́раю		 трые́рамі
М. трые́ры трые́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

три́ер с.-х. тры́ер, род. тры́ера м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

separator

[ˈsepəreɪtər]

n.

сэпара́тар -а m., мало́чны сэпара́тар; ве́ялка f.; трые́р -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)