трыбу́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (высок.).

Грамадскі дзеяч — выдатны прамоўца і публіцыст.

Народны т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыбу́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. трыбу́н трыбу́ны
Р. трыбу́на трыбу́наў
Д. трыбу́ну трыбу́нам
В. трыбу́на трыбу́наў
Т. трыбу́нам трыбу́намі
М. трыбу́не трыбу́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

трыбу́н м., в разн. знач. трибу́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыбу́н, ‑а, м.

1. Гіст. Назва розных службовых асоб у Старажытным Рыме. Ваенны трыбун. Народны трыбун.

2. Грамадскі дзеяч — выдатны прамоўца і публіцыст. [Шэмет:] — Цяжкую страту панесла, партыя, няма ў жывых яе лепшага трыбуна [Кірава]. Лобан. // Выразнік чыіх‑н. ідэй, прынцыпаў, імкненняў. Трыбун сялянскіх мас.

[Лац. tribune.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыбу́н м Tribún m -s і -en, -e і -en;

наро́дны трыбу́н Vólkstribun m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Трыбу́н ‘назвы розных службовых асоб у Старажытным Рыме’, ‘грамадскі дзеяч — выдатны прамоўца і публіцыст’ (ТСБМ), ст.-бел. трибунъ ‘службовая асоба ў Старажытным Рыме’ (XVII ст.). Са ст.-польск. trybun < лац. tribūnus ‘чыноўнік’ < tribus; ст.-бел. трибусъ ‘выбарчая акруга ў Старажытным Рыме’, запазычана ў XVI ст. праз ст.-польск. trybus ‘тс’, гл. Булыка, Лекс. запазыч., 36. Лац. tribūnas роднаснае умбр. trifu < іт. tribhu ‘траціна’ < *tri ‘тры’ (спачатку было тры часткі насельніцтва) і і.-е. *bhū̆/bheu̯‑ ‘быць’ (SWO, 1980, 680–681; Чарных, 2, 262; ЕСУМ, 5, 634).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трыбу́н

(лац. tribunus)

бліскучы прамоўца, публіцыст, грамадскі дзеяч.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

трибу́н ист., перен. трыбу́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыбу́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. трыбу́на трыбу́ны
Р. трыбу́ны трыбу́н
Д. трыбу́не трыбу́нам
В. трыбу́ну трыбу́ны
Т. трыбу́най
трыбу́наю		 трыбу́намі
М. трыбу́не трыбу́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прэс-трыбу́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прэс-трыбу́на прэс-трыбу́ны
Р. прэс-трыбу́ны прэс-трыбу́н
Д. прэс-трыбу́не прэс-трыбу́нам
В. прэс-трыбу́ну прэс-трыбу́ны
Т. прэс-трыбу́най
прэс-трыбу́наю		 прэс-трыбу́намі
М. прэс-трыбу́не прэс-трыбу́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)