трусяня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. трусяня́ трусяня́ты
Р. трусяня́ці трусяня́т
Д. трусяня́ці трусяня́там
В. трусяня́ трусяня́т
Т. трусянё́м трусяня́тамі
М. трусяня́ці трусяня́тах

Іншыя варыянты: трусянё́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трусяня́ і трусянё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня труса¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трусянё, -ня́ці ср., см. трусяня́

трусяня́ и трусянё, -ня́ці ср. крольчо́нок м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трусяня́ і трусянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня труса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трусянё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. трусянё́ трусяня́ты
Р. трусяня́ці трусяня́т
Д. трусяня́ці трусяня́там
В. трусянё́ трусяня́т
Т. трусянё́м трусяня́тамі
М. трусяня́ці трусяня́тах

Іншыя варыянты: трусяня́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крольчо́нок м. трусяня́ и трусянё, -ня́ці ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kitten

[ˈkɪtən]

n.

1) кацянё, кацяня́ n.

2) трусянё, трусяня́ n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ По́д- — прыстаўка, якая надае назоўніку значэнне знаходжання ніжэй ці паблізу прадмета, выражанага ў каранёвай частцы: пбдюіець ’прастора пад клеццю’; няпоўнага падабенства да прадмета, больш нізкай вартасці ў параўнанні з ім: подтруе ’трусяня, малы трусіх’ (Ян.), пбдмур ’невялікая прыбудова да хлява’ (Шушк.); пбдверасак ’разнавіднасць верасу’ (Сл. ПЗБ), падʼязак ’невялікі язь’ (З нар. сл.); аддзеяслоўныя назоўнікі набываюць значэнні накіраванасці дзеяння, паўторнага, дадатковага або няпоўнага дзеяння, характэрнага для адпаведных дзеясловаў: подмазка ’кавалачак сала, здору, каб падмазваць патэльню’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Мат. Гом., Сл. Брэс., ТС), подбіўка ’абшыўка знізу сукенак, спадніц’ (Шат., Бяльк.), ’падкладка’ (Ян.), падвіўка ’тс’ (Мат. Гом.). Да пад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)