труба́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. труба́сты труба́стая труба́стае труба́стыя
Р. труба́стага труба́стай
труба́стае		 труба́стага труба́стых
Д. труба́стаму труба́стай труба́стаму труба́стым
В. труба́сты (неадуш.)
труба́стага (адуш.)		 труба́стую труба́стае труба́стыя (неадуш.)
труба́стых (адуш.)
Т. труба́стым труба́стай
труба́стаю		 труба́стым труба́стымі
М. труба́стым труба́стай труба́стым труба́стых

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

труба́сты, ‑ая, ‑ае.

У выразе: трубасты голуб — голуб з хвастом, падобным на трубу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

труба́ч

‘трубасты голуб’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. труба́ч трубачы́
Р. трубача́ трубачо́ў
Д. трубачу́ трубача́м
В. трубача́ трубачо́ў
Т. трубачо́м трубача́мі
М. трубачы́ трубача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

труба́ч, ‑а, м.

1. Музыкант або сігнальшчык, што іграе на трубе. У Брэсце жыве адзін з удзельнікаў памятных баёў — ваенны музыкант трубач Міхаіл Ігнацюк. «Беларусь».

2. Разм. Тое, што і трубасты голуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)