Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
тра́ўмаж., мед., перен. тра́вма;
псіхі́чная т. — психи́ческая тра́вма;
○ бытава́я т. — бытова́я тра́вма
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тра́ўма, ‑ы, ж.
Пашкоджанне арганізма, выкліканае раненнем, ударам, апёкам і пад. Праз месяц са шпіталя прыйшло паведамленне, што хлопец сканаў ад траўмы.Гарбук.— Давай паведамім пра гэтую траўму на завод, які выпускае стужкавыя пілы.Мыслівец.// Нервовае ўзрушэнне. Жывуць .. [героі] ў пастаянным душэўным напружанні, якое часта стаіць на мяжы з псіхалагічнай траўмай.Адамовіч.
•••
Бытавая траўма — пашкоджанне здароўя ў выніку няшчаснага выпадку, не звязанага з службовай работай.
[Грэч. tráuma — рана.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
тра́ўмажмед, тсперан Tráuma n -s, -men i -ta
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Тра́ўма ‘пашкоджанне арганізма’ (ТСБМ). Запазычанне з еўрапейскіх моў праз польскую (trauma) ці рускую (травма) мовы. Узыходзіць да ст.-грэч.τραῦμα, роднаснага іанічнаму τρωῶμα ‘рана, пашкоджанне’ і далей τρώω) ‘раню, шкоджу, праколваю’ (Чарных, 2, 255; Голуб-Ліер, 487; ЕСУМ, 5, 614).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тра́ўма
(гр. trauma = рана)
1) пашкоджанне арганізма, выкліканае раненнем, ударам, апёкам і інш.;