трале́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. трале́й трале́і
Р. трале́я трале́яў
Д. трале́ю трале́ям
В. трале́й трале́і
Т. трале́ем трале́ямі
М. трале́і трале́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трале́й м., тех. тролле́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трале́й, ‑я, м.

Ролікавы токапрыёмнік электрычнага транспарту (тралейбуса, трамвая і пад.). // Кантактны провад, які ажыццяўляе забеспячэнне энергіяй электрарухавіка цераз ролікавы токапрыёмнік.

[Англ. trolley.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трале́й

(англ. trolley)

кантактны провад, па якім электрычны ток паступае ў цягавыя рухавікі электратранспарту, напр. трамваяў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тролле́й техн. трале́й, -ле́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тралейка́р

(англ. trolleycar, ад trolley = тралей + саг = вазок)

самаходная бязрэйкавая грузавая павозка, электрарухавік якой жывіцца ад падвесных кантактных правадоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трале́йбус

[англ. trolleybus, ад trolley = тралей + лац. (omni)bus = для ўсіх]

гарадская пасажырская бязрэйкавая машына, якая прыводзіцца ў рух электрычным рухавіком, што бярэ энергію ад двух правадоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)