Verbum

анлайнавы слоўнік

тому́ мест. в дат., см. тот.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тому

Том: 33, старонка: 367.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

то́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	то́м	тамы́
Р.	то́ма	тамо́ў
Д.	то́му	тама́м
В.	то́м	тамы́
Т.	то́мам	тама́мі
М.	то́ме	тама́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

і да т.п. (і да таго́ падо́бнае) и т.п. (и тому́ подо́бное)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

и т.п. (и тому́ подо́бное) і да т.п. (і да таго́ падо́бнае), і інш. (і і́ншае).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наддава́ць несов., разг. (прибавлять что-л. к тому, что уже было раньше) добавля́ть, прибавля́ть, наддава́ть; см. надда́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Таму́ ’па гэтай прычыне, вось чаму’, ’з гэтай (такой) мэтай’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Ласт.), ’з той прычыны’ (Бяльк.), том ’тс’ (гродз., Рам. Мат. Гр. 1). Укр. тому́, рус. потому́, ст.-польск. temu. З прасл. *tomu — адвербіялізаванай формы Д. скл. (т. зв. давальны прычыны і мэты) указальнага займенніка *tъ ’той’. Параўн. адвербіялізаваную форму М. скл. *ро tomъ, гл. по́тым (ESSJ SG, 2, 683; ЕСУМ, 5, 596). Скарочаная форма, паводле Карскага (2–3, 420), пад уплывам чом, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наза́д нареч., в разн. знач. наза́д;

не́сколько дней, неде́ль (тому́) наза́д не́калькі дзён, ты́дняў таму́;

огляну́ться наза́д агляну́цца (азірну́цца) наза́д;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкасі́цца сов.

1. откоси́ться;

мы ~сі́ліся два дні таму́ — откоси́лись два дня тому́ наза́д;

2. кося́, отдали́ться;

~сі́ліся ад ракі́ ме́траў на сто — кося́, отдали́лись от реки́ ме́тров на́ сто

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надда́ць сов., разг. (прибавить что-л. к тому, что уже было раньше) доба́вить, приба́вить, надда́ть;

н. па́ры — приба́вить (доба́вить, надда́ть) па́ру;

н. кро́ку — приба́вить ша́гу;

н. ху́ткасці (ско́расці) — приба́вить ско́рость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)