толкну́ть сов.

1. штурхну́ць; пхнуць, папхну́ць;

2. спорт. штурхну́ць;

3. перен. заахво́ціць, наве́сці, падбі́ць; см. толка́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штурхну́ць сов., в разн. знач. толкну́ть; пнуть;

ш. ка́мень — толкну́ть ка́мень;

ш. ло́кцем — толкну́ть ло́ктем;

ш. спра́ву — толкну́ть де́ло;

ш. ядро́ — спорт. толкну́ть ядро́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штурхану́ць сов., однокр. толкну́ть, толкану́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таўхану́ць сов., разг. толкну́ть, толкану́ть; см. таўха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папхну́ць сов., разг. толкну́ть, пихну́ть; (помочь, толкая) подтолкну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́ркнуць сов., однокр.

1. толкну́ть, ткнуть;

т. у бок — толкну́ть в бок;

т. відэ́льцам — ткнуть ви́лкой;

2. (вожжами) дёрнуть;

3. (о рыбе) клю́нуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Саўмі́ла, соўмэ́ла ’чалавек, які соўгаецца без мэты’ (драг., Нар. лекс.). Ад *соўмаць з суф. ‑іла, параўн. укр. совману́ти ’толкнуть, піхнуць’, совма́нитися ’рухацца, хадзіць туды і сюды’, якое, магчыма, да *sovati (гл. соваць). Няясным застаецца ‑м‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пхнуць сов., однокр.

1. толкну́ть, пихну́ть;

п. ка́мень з гары́ — толкну́ть (пихну́ть) ка́мень с горы́;

п. ло́кцем у бок — толкну́ть (пихну́ть) ло́ктем в бок;

2. (вложить что-л. внутрь чего-л.) су́нуть, засу́нуть, запихну́ть;

куды́ ты пхнуў гэ́ту кні́гу? — куда́ ты запихну́л (су́нул, засу́нул) э́ту кни́гу?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пнуть сов., прост. пхнуць, піхну́ць; (толкнуть ногой) штурхну́ць наго́й; (стукнуть — ногой) сту́кнуць наго́й; даць вы́спятка; см. пина́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дви́нуть сов.

1. (переместить) пасу́нуць; (толкнуть) штурхну́ць, пхнуць;

2. (пошевелить) паварушы́ць, варухну́ць, крану́ць;

3. (заставить идти вперёд, направить) ру́шыць;

4. перен. ру́шыць;

дви́нуть рабо́ту ру́шыць рабо́ту;

5. (ударить) прост. сту́кнуць, урэ́заць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)