Verbum

анлайнавы слоўнік

То́дар

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	То́дар	То́дары
Р.	То́дара	То́дараў
Д.	То́дару	То́дарам
В.	То́дара	То́дараў
Т.	То́дарам	То́дарамі
М.	То́дару	То́дарах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Лебяда Тодар

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Жыўкаў Тодар Хрыстаў

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Забела Тодар Іванавіч

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кляшто́рны Тодар Тодаравіч

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Паўлоў Тодар Дзімітроў

т. 12, с. 208

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

смалі́ць⁵, смалю́, сма́ліш, сма́ліць; незак. (разм.).

Хутка ехаць, спрытна рабіць што-н. і пад.

Азірнуўся, а дзед за мной смаліць верхам на кані.

Тодар смаліць пракос за пракосам, люба зірнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакукава́ць, ‑кукую, ‑кукуеш, ‑кукуе; зак.

1. Кукаваць некаторы час. Пакукавала зязюля і перастала.

2. перан. Разм. Зведаць гора, нястачы, непрыемнасці. Эх, Тодар, Тодар! Пакукуеш ты за сваёю жонкаю. Змые табе яна гаспадарку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беззяме́льнік, ‑а, м.

Разм. Беззямельны селянін. Два гады бадзяўся Тодар па маёнтках, бяздомнік, беззямельнік. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

То́дарка-Фёдарко ’божая кароўка’ (Сцяшк. Сл.), То́дор ’тс’ (пін., З жыцця). Ад Тодар і Фёдар шляхам збліжэння з Фэ́дрык ’тс’ ад бе́дрык ’божая кароўка’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)