таўка́чык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. таўка́чык таўка́чыкі
Р. таўка́чыка таўка́чыкаў
Д. таўка́чыку таўка́чыкам
В. таўка́чык таўка́чыкі
Т. таўка́чыкам таўка́чыкамі
М. таўка́чыку таўка́чыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

таўкачык,

споравая расліна.

т. 15, с. 458

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

таўкачык,

род шапкавых грыбоў.

т. 15, с. 458

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фарбацёр, ‑а, м.

1. Рабочы, які расцірае фарбу.

2. Таўкачык, якім расціраюць фарбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цуру́балка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Прадаўгаваты кавалак дрэва; абломак сцябла, галінкі і пад.

Цурубалкі астраў.

2. Драўляны самаробны гузік у выглядзе кароткай круглай палачкі, падобнай на таўкачык.

Кажух зашпілены на цурубалкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

masher

[ˈmæʃər]

n.

таўка́ч -а́ m., таўка́чык -а m.

a potato masher — таўка́чык да бу́льбы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tłuczek

м.

1. тэх. таўкач;

2. таўкачык; мялца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pestle

[ˈpesəl]

1.

n.

таўка́чык -а m.

2.

v.

таўчы́, мяць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пе́стик м.

1. бот. пе́сцік, -ка м.;

2. уменьш. таўка́чык, -ка м.; мя́льца, -ца ср.; см. пест;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тарчо́к 1 ’вясенні хвошч, таўкачык, Equisetum L.’ (круп., Сл. ПЗБ). Да тарча́ць, торч (гл.), параўн. іншыя назвы расліны стаўбуно́чык (маст., Расл. св.), стырч (лельч., Расл. св.), а таксама славен. tr̂ček ’пень, сцябло’.

Тарчо́к 2 ’смаржок звычайны’ (полац., круп., ЛА, 1; асіп., Сл. ПЗБ), ’вужовік, Amanitopsis fulva W. G. Smith’ (круп., Серж.-Яшк.), ’глузд веснавы, Gyromitra esculenta (Fr.) Fr.’ (полац., там жа). Параўн. укр. торчо́к, торчо́к ’смарчок, Helvella esculenta Pers.’. Матывацыя, як і ў папярэдняга слова, параўн. іншую назву старчо́к (акц., Сярж.–Яшк.), гл. старчак.

Тарчо́к 3 ’мядзведка (насякомае)’ (докш., Янк. Мат.). Гл. турчок ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)