тафала́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тафала́рка |
тафала́ркі |
| Р. |
тафала́ркі |
тафала́рак |
| Д. |
тафала́рцы |
тафала́ркам |
| В. |
тафала́рку |
тафала́рак |
| Т. |
тафала́ркай
тафала́ркаю |
тафала́ркамі |
| М. |
тафала́рцы |
тафала́рках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тафала́рка,
гл. тафалары.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тафала́ры, ‑аў; адз. тафалар, ‑а, м.; тафаларка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. тафаларкі, ‑рак; ж.
Народнасць, якая жыве ў Ніжнеўдзінскім раёне Іркуцкай вобласці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)