та́тачка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. та́тачка та́тачкі
Р. та́тачкі та́тачак
Д. та́тачку та́тачкам
В. та́тачку та́тачак
Т. та́тачкам та́тачкамі
М. та́тачку та́тачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

та́тачка м., разг. па́почка, па́пенька, тя́тенька

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́тачка, ‑і, м.

Разм. Ласк. да тата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́тачка м, та́тка м памянш Väterchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

dad [dæd] n. infml та́та, та́тка, та́тачка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ненаўмы́сля, прысл.

Разм. Тое, што і ненаўмысна. — Я ненаўмысля, татачка, спаліў стажок! — сказаў Цімошка і горка заплакаў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тя́тенька прост., обл., уменьш.-ласк. та́тачка, -кі м., та́тка, -кі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

daddy

[ˈdædi]

n., pl. -dies informal

тату́ля, тату́лька, та́тачка -і m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

папазбіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Разм. Збіраць доўга, неаднаразова; сабраць многа чаго‑н. [Костусь:] — Паедзем, татачка, у Парэчча! Ось там грыбоў папазбіраю! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tatuś

м. ласк. татуля, татулька, татачка, татулечка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)