таро́пкі, -ая, -ае.

Схільны спяшацца; хуткі, паспешлівы.

Т. чалавек.

Таропкія крокі.

|| наз. таро́пкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таро́пкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. таро́пкі таро́пкая таро́пкае таро́пкія
Р. таро́пкага таро́пкай
таро́пкае		 таро́пкага таро́пкіх
Д. таро́пкаму таро́пкай таро́пкаму таро́пкім
В. таро́пкі (неадуш.)
таро́пкага (адуш.)		 таро́пкую таро́пкае таро́пкія (неадуш.)
таро́пкіх (адуш.)
Т. таро́пкім таро́пкай
таро́пкаю		 таро́пкім таро́пкімі
М. таро́пкім таро́пкай таро́пкім таро́пкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

таро́пкі бы́стрый, торопли́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таро́пкі, ‑ая, ‑ае.

Які спяшаецца (часцей пра чалавека). Разам з таропкім натоўпам пасажыраў праз шырокія вароты станцыі Леанід выйшаў у горад. Шахавец. // Уласцівы таму, хто спяшаецца, робіць што‑н. паспешна. [Алёшка] чуў .. частыя таропкія крокі [Рэні] на садовай сцежцы. Лынькоў. Рухі ў Тарасевіча былі таропкія, нібы яму было нялоўка, і гэты стан гаспадара пачаў перахавацца і Рыгору. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таро́пкі hástig, éilfertig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Таро́пкі ’які спяшаецца, робіць паспешна’ (ТСБМ). Гл. тарапіцца 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pochopny

неабдуманы; таропкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыспе́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыспешыць.

2. у знач. прым. Больш хуткі, таропкі, чым звычайна. Вісарыён пачуў прыспешаныя крокі. Самуйлёнак. Трывожны і радасны стук «тэлеграфа» перадаваў толькі прыспешанае, з перабоямі, біццё Паўлавага сэрца. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

prędki

1. скоры, хуткі; таропкі;

2. перан. жвавы, нецярплівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хапатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Паспешлівы, таропкі. Потым пачуліся хапатлівыя рухі, успыхнула запалка, і Васіль адхіснуўся. Шашкоў. Васіль хутчэй угадаў, чым разгледзеў Праксэдзіну хапатлівую хаду. Шарахоўскі. // Які спяшаецца што‑н. рабіць. [Жанчына] хапатлівымі пальцамі развязала вузлікі, з размаху разгарнула хустачку па ўсёй далоні. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)