таро́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. таро́канне
Р. таро́кання
Д. таро́канню
В. таро́канне
Т. таро́каннем
М. таро́канні

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

таро́кацца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак. (разм.).

Доўга дамаўляцца, спрачацца аб чым-н.

Пакуль мы тарокаліся, цягнік пайшоў.

|| наз. таро́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)