тара́ф
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тара́ф |
тара́фы |
| Р. |
тара́фа |
тара́фаў |
| Д. |
тара́фу |
тара́фам |
| В. |
тара́ф |
тара́фы |
| Т. |
тара́фам |
тара́фамі |
| М. |
тара́фе |
тара́фах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тараф (муз.) 6/578; 9/180
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
тара́ф
(рум. taraf)
румынскі і малдаўскі народны аркестр, які складаецца звычайна са скрыпкі, кобзы, цымбалаў, ная і бубна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)