тара́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тара́ф тара́фы
Р. тара́фа тара́фаў
Д. тара́фу тара́фам
В. тара́ф тара́фы
Т. тара́фам тара́фамі
М. тара́фе тара́фах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Тараф (муз.) 6/578; 9/180

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тара́ф

(рум. taraf)

румынскі і малдаўскі народны аркестр, які складаецца звычайна са скрыпкі, кобзы, цымбалаў, ная і бубна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)