тара́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тара́ф тара́фы
Р. тара́фа тара́фаў
Д. тара́фу тара́фам
В. тара́ф тара́фы
Т. тара́фам тара́фамі
М. тара́фе тара́фах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)