тарара́м, -у, м. (разм.).

Шум, грукат; сварка.

Падняць т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тарара́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тарара́м
Р. тарара́му
Д. тарара́му
В. тарара́м
Т. тарара́мам
М. тарара́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тарара́м, -му м., разг. тарара́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарара́м разг. вэ́рхал, -лу м., гармі́дар, -ру м., тарара́м, -му м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарара́м, ‑у, м.

Разм. Шум, грукат. [У ніжніх пакоях] стаіць такі вэрхал і тарарам, ажно глушыць вушы. Людзі гавораць усе разам, стараюцца перакрычаць адны адных. Бядуля. [Алёша:] — Іду гэта па Зарэччы, чую, у хаце адной аж на сцену лезе народ, лямант, візг... А пасля, братка, як паднялі тарарам, — хоць уцякай!.. Брыль. // Сварка, скандал. [Васіль:] — Насця зноў тарарам падыме, што п’ём малачко ад дзвюх кароў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарара́м м разм Durcheinnder n -s, Wrrwar n -s, Tohuwabhu n -s, -s;

учыні́ць тарара́м у ха́це [до́ме] das Haus auf den Kopf stllen, das Únterste zuberst khren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Тарара́м ’шум, грукат; сварка, скандал’ (ТСБМ), параўн. укр., рус. тарарам ’тс’. Пашыранае нарашчэннем ‑м гукапераймальнае тарара́, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вэ́рхал, -лу м., разг. каварда́к, бедла́м, содо́м, тарара́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гармі́дар, -ру м., разг. содо́м, тарара́м, каварда́к, ерала́ш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тарамба́ніць ’несці, цягнуць цяжкае, вялікае, грузнае; тарабаніць’ (Сл. рэг. лекс.). Гл. тараба́ніць; устаўка м пад уплывам выклічніка тара́м, параўн. тарарам, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)