та́нчыць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. та́нчу та́нчым
2-я ас. та́нчыш та́нчыце
3-я ас. та́нчыць та́нчаць
Прошлы час
м. та́нчыў та́нчылі
ж. та́нчыла
н. та́нчыла
Загадны лад
2-я ас. та́нчы та́нчыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час та́нчачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

танчы́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. танчу́ танчы́м
то́нчым
2-я ас. танчы́ш
то́нчыш		 танчы́це
то́нчыце
3-я ас. танчы́ць
то́нчыць		 танча́ць
то́нчаць
Прошлы час
м. танчы́ў танчы́лі
ж. танчы́ла
н. танчы́ла
Загадны лад
2-я ас. танчы́ танчы́це

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

танчы́ць несов. утонча́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́нчыць разм гл танцаваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Та́нчыць ’танцаваць’ (астрав., Нар. словатв.; Гіл., Жд. 3, Сл. ПЗБ), ’танцаваць, скакаць’ (Сцяшк.), ’танцаваць; заляцацца’ (Нас.), та́нчыць (та́ньчыць) ’танцаваць у кругу, у карагодзе’ (Нар. Гом.), та́ньчыць ’танцаваць’ (Байк. і Некр.), сюды ж та́ньчык ’танец, песня да танцаў’ (Байк. і Некр.), та́нчыцца ’важдацца, займацца’ (Нас.), та́ньчыцца ’цешыцца, вазіцца’ (Байк. і Некр.). З польскай мовы, дзе tańczyć ’танцаваць’ (з XVI ст.), звязанае з taniec ’танец’ (Брукнер, 565; Борысь, 626; Длугаш-Курчабова, 495). Параўн. танцаваць, танец, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тані́ць несов., обл., см. танчы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tańczyć

незак. танцаваць; танчыць;

tańczyć walca (tango) — танчыць вальс (танга)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Tánzbein

n

das ~ schwíngen* — танцава́ць, та́нчыць, скака́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Та́нчык ’танец’ (Ян.), та́ньчык ’танец, скокавыя спевы’ (Байк. і Некр.). З польск. tańczyk ’невялікі музычны твор’ (з XVII ст.) або самастойнае ўтварэнне ад танчыць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dance​2 [dɑ:ns] v. танцава́ць, та́нчыць; скака́ць;

He danced for joy. Ён скакаў ад радасці;

Тhe leaves danced in the wind. Лісце кружылася ў паветры.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)