та́нкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. та́нкавы та́нкавая та́нкавае та́нкавыя
Р. та́нкавага та́нкавай
та́нкавае		 та́нкавага та́нкавых
Д. та́нкаваму та́нкавай та́нкаваму та́нкавым
В. та́нкавы (неадуш.)
та́нкавага (адуш.)		 та́нкавую та́нкавае та́нкавыя (неадуш.)
та́нкавых (адуш.)
Т. та́нкавым та́нкавай
та́нкаваю		 та́нкавым та́нкавымі
М. та́нкавым та́нкавай та́нкавым та́нкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

та́нкавы та́нковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́нкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да танка ​1, звязаны з вырабам танкаў. Танкавая прамысловасць. Танкавая браня. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе танкаў. Танкавы дэсант.

2. Звязаны з падрыхтоўкай танкістаў. Танкавае вучылішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́нкавы вайск Pánzer-;

та́нкавая ата́ка Pánzerangriff m -(e)s, -e;

та́нкавая часць Pánzer¦einheit f -, -en;

та́нкавыя во́йскі Pánzertruppen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

танк¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Баявая браніраваная машына на гусенічным хаду з вялікай праходнасцю, узброеная пушкай і кулямётамі, устаноўленымі ў рухомай гарматнай вежы.

|| прым. та́нкавы, -ая, -ае.

Танкавая калона.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́нковый та́нкавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танка...², Першая састаўная частка складаных слоў са знач. танк, танкавы, напр.: танкабудаванне, танкабудаўнічы, танкаваджэнне, танкадром, танкашлем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

czołgowy

танкавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Pánzerabteilung

f -, -en та́нкавы батальён

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

змятушы́ць, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., каго-што.

Абл. Прывесці ў замяшанне; змяць. Тут немцам не пашанцавала. Не памог і дэсант. Тут стала артылерыйская часць і змятушыла на шашы нямецкі танкавы клін. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)