такы́р

‘глеба’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. такы́р
Р. такы́ру
Д. такы́ру
В. такы́р
Т. такы́рам
М. такы́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

такы́р, -ру м. (почва) такы́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

такы́р (почва) такы́р, -ру м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

такы́р, ‑у, м.

Роўная гліністая прастора ў пустынях і паўпустынях Сярэдняй Азіі.

[Цюрк. такыр — роўны, голы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

такы́р

(цюрк. takyr = роўны, голы)

роўная гліністая прастора ў пустынях і паўпустынях Сярэд. Азіі і Казахстана.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)