такы́р, ‑у, м.

Роўная гліністая прастора ў пустынях і паўпустынях Сярэдняй Азіі.

[Цюрк. такыр — роўны, голы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)