табары́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. табары́т табары́ты
Р. табары́та табары́таў
Д. табары́ту табары́там
В. табары́та табары́таў
Т. табары́там табары́тамі
М. табары́це табары́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

табори́т ист. табары́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

табары́ты, -таў, ед. табары́т м., ист. табори́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

табары́ты, ‑аў; адз. табарыт, ‑а, М ‑рыце, м.

Прыхільнікі рэвалюцыйнага напрамку ў антыфеадальным нацыянальным руху чэшскага народа ў 15 ст.; удзельнікі гусіцкіх войнаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)