табага́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
табага́н |
табага́ны |
| Р. |
табага́на |
табага́наў |
| Д. |
табага́ну |
табага́нам |
| В. |
табага́н |
табага́ны |
| Т. |
табага́нам |
табага́намі |
| М. |
табага́не |
табага́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
табага́н
(англ. toboggan, ад індз. tobagan)
1) сані без палазоў для перавозкі грузаў уручную або пры дапамозе сабак, пашыраныя ў індзейцаў Канады;
2) драўляныя сані для катання і спаборніцтваў на хуткасць спускання з гор.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)