сіратлі́вы, -ая, -ае.

Тужліва-адзінокі, сумны, маркотны.

С. выгляд.

Сіратлівая старасць.

|| наз. сіратлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіратлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіратлі́вы сіратлі́вая сіратлі́вае сіратлі́выя
Р. сіратлі́вага сіратлі́вай
сіратлі́вае		 сіратлі́вага сіратлі́вых
Д. сіратлі́ваму сіратлі́вай сіратлі́ваму сіратлі́вым
В. сіратлі́вы (неадуш.)
сіратлі́вага (адуш.)		 сіратлі́вую сіратлі́вае сіратлі́выя (неадуш.)
сіратлі́вых (адуш.)
Т. сіратлі́вым сіратлі́вай
сіратлі́ваю		 сіратлі́вым сіратлі́вымі
М. сіратлі́вым сіратлі́вай сіратлі́вым сіратлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіратлі́вы прям., перен. сиротли́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіратлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, як у сіраты. Сіратлівы выгляд. // Які праходзіць у адзіноце. Сіратлівая старасць. // Поўны пачуцця пакінутасці, адзіноты. Над лугам загаласіла — той самай жніўнаю песняй — жалейка. Сіратлівая, сумная песня!.. Брыль. Не было каму сагрэць яго сіратлівае сэрца. Валасевіч.

2. перан. Які знаходзіцца асобна ад іншых; адзінокі. Далёка сіратлівыя Мігаюць аганькі. Танк. Увосень.. разгорнецца дзе над каляінай позні, сіратлівы малачайнік. Чорны. // Сумны, маркотны, бязрадасны. Як толькі больш прыкметна адчувалася дыханне восені, з дуба з нейкім сіратлівым, ледзь чутным шорахам зляталі адзін за другім лісты. Даніленка. Мой родны, сіратлівы дом — Бязлісты вяз з пустым гняздом, Але ўжо ловіць прагны слых Ваш лет, далёкія буслы. Вітка. Поле ляжала сумнае, сіратлівае. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіратлі́ва прысл., сіратлі́вы éinsam (самотны); verwáist;

адчува́ць сябе́ сіратлі́ва sich éinsam [verwáist] fühlen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сиротли́вый сіратлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

desolate [ˈdesələt] adj.

1. пакі́нуты; запу́шчаны, занядба́ны; асіраце́лы, сіратлі́вы

2. адзіно́кі; забы́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

малача́йнік, ‑у, м.

Тое, што і малачай. Увосень.. разгорнецца дзе над каляінай позні, сіратлівы малачайнік — дробная кветка на высокім сцябле. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіратлі́ва,

1. Прысл. да сіратлівы.

2. безас. у знач. вык. Пра пачуццё, стан адзіноты, пакінутасці. А што запомнілася асабліва? — Было няўтульна і сіратліва. Вярцінскі. [Зарына:] Сіратліва ў маёй старане... Бачыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

си́рый уст.

1. (ставший сиротой) асіраце́лы;

2. перен. (сиротливый) сіратлі́вы; (несчастный) няшча́сны; (убогий) убо́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)