сіп¹, -у, м.

Тое, што і сіпата.

Прастудны с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сі́п

‘сіпата’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сі́п
Р. сі́пу
Д. сі́пу
В. сі́п
Т. сі́пам
М. сі́пе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сіп², -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйная драпежная птушка атрада сокалападобных з бурым апярэннем і белым пухам на галаве і шыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сі́п

‘птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сі́п сі́пы
Р. сі́па сі́паў
Д. сі́пу сі́пам
В. сі́па сі́паў
Т. сі́пам сі́памі
М. сі́пе сі́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сіп I (род. сі́пу) м. (сиплый звук) сип, сипе́ние ср.

сіп II м., зоол. сип

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіп ​1, ‑у, м.

Тое, што і сіпата; асіпласць.

сіп ​2, ‑а, м.

Буйная птушка падатрада сапраўдных драпежных з бурым апярэннем і белым пухам на галаве і шыі (жыве ў высакагорных раёнах).

[Ад грэч. gyps, gypós — каршун.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіп м заал Gänsegeier m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

БЕЛАГАЛО́ВЫ СІП,

гл. ў арт. Сіпы.

т. 2, с. 382

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сі́пнуць, -ну, -неш, -не; сіп, -пла; -ні; незак.

Рабіцца сіплым, пачынаць сіпець.

Голас сіпне.

|| зак. асі́пнуць, -ну, -неш, -не; асі́п, -пла; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сип​II зоол. сіп, род. сі́па м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)