Verbum

анлайнавы слоўнік

Сіні́цы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

	мн.
Н.	Сіні́цы
Р.	Сіні́цаў Сіні́ц
Д.	Сіні́цам
В.	Сіні́цы
Т.	Сіні́цамі
М.	Сіні́цах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Сініцы (в.) 2/319; 9/524

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сініцы (род птушак) 2/355; 3/33; 9/260, 524

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сіні́цы ‘буякі’ (лід., шчуч., воран., астрав., Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.; шчуч., гродз., пін., ЛА, 1). Да сіні, паводле колеру, параўн. іншую назву сі́нія гало́вы (ЛА, 1). Паводле Астрэйкі (АКД, 11), семантычны рэгіяналізм, параўн. літ. дыял. mèlỹnė ‘тс’ < mė́lynas ‘сіні’, лат. zilenes ‘буякі’ < zils ‘сіні’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

таўстадзюбыя сініцы

т. 15, с. 460

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сіні́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	сіні́ца	сіні́цы
Р.	сіні́цы	сіні́ц
Д.	сіні́цы	сіні́цам
В.	сіні́цу	сіні́ц
Т.	сіні́цай сіні́цаю	сіні́цамі
М.	сіні́цы	сіні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

chickadee

[ˈtʃɪkədi:]

род сіні́цы (пту́шка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ДАЎГАХВО́СТАЯ СІНІ́ЦА,

гл. ў арг. Таўстадзюбыя сініцы.

т. 6, с. 65

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВУСА́ТАЯ СІНІ́ЦА,

гл. ў арт. Таўстадзюбыя сініцы.

т. 4, с. 295

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сіні́ца, ‑ы, ж.

Пеўчая птушка атрада вераб’іных са стракатым апярэннем. Толькі сініц чамусьці не відаць — ні сініх, ні звычайных. Якімовіч. «Каму ты ўсходзіш, сонейка? Каму цвітуць сады? Каму пяюць у сасонніку Сініцы і дразды?» Панчанка. Настойліва, наперабой цінькаюць сініцы. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)