Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сінь, -і, ж.
1. Сіні колер; сіняя прастора, сіняя паверхня (пра мора, неба, паветра).
Марская с.
Не змераць вокам шыр палёў і неба с.
2. У горнай справе — назва некаторых руд, якія маюць сіні колер.
Медная с.
Жалезная с.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сіньж.
1. синева́, синь;
2.геол. синь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сінь, ‑і, ж.
1. Сіні колер. Красавік — Гэта першыя краскі вясны, Некранутая сінь Танканогай пралескі.Звонак.Не абняць, не змераць вокам Шыр палёў і неба сінь.Хведаровіч.Вочы ў мяне Не згубілі яшчэ сваю сінь.Танк.// Сіняя прастора, сіняя паверхня (пра неба, мора, паветра). З аднаго боку — шырачэзная марская сінь, з другога — неаглядныя прасторы Калхідскай нізіны.Самуйлёнак.Каб толькі там, дзе ясені Вартуюць сінь высокую, Не чуць, як хтосьці ў засені Заве любоў далёкую.Гілевіч.// Сіні туман, смуга. Вочы яе блукалі па абшары і нічога, апрача мутнаватай сіні, не бачылі.Бядуля.Па мокрай сенажаці.. [Гэлька] ішла ціхімі крокамі, шукаючы вачыма ў туманнай сіні якую-небудзь будыніну.Чарот.// Пра вечар, ранак. Сінь за акном пагусцела, дрэвы згорбіліся.Шашкоў.Развіталіся яны на золку, калі сінь за акном парадзела.Карпаў.
2. У горнай справе — назва некаторых руд, якія маюць сіні колер. Медная сінь. Жалезная сінь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сіньж.гл. сінява
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Сінь ‘малады (малы) шчупак’ (ТС, Сл. Брэс.), сі́ніца ‘тс’ (Сл. Брэс.), сіню́к (Жд. 1, Дразд.), сінчу́к ‘тс’ (Мат. Гом.), сіня́ўка ‘тс’ (ТС, Янк. 2, Сцяшк. Сл.), сі́ні, сі́ненькі ‘тс’ (ТС). Да сіні (гл.), назва паводле цёмнага колеру. Параўн.: “для рыб характэрна… змена лускі на працягу жыцця — ад светлых таноў да больш цёмных” (Усачова, Слав. ихт. терм., 163).