сіву́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіву́чы сіву́чая сіву́чае сіву́чыя
Р. сіву́чага сіву́чай
сіву́чае		 сіву́чага сіву́чых
Д. сіву́чаму сіву́чай сіву́чаму сіву́чым
В. сіву́чы (неадуш.)
сіву́чага (адуш.)		 сіву́чую сіву́чае сіву́чыя (неадуш.)
сіву́чых (адуш.)
Т. сіву́чым сіву́чай
сіву́чаю		 сіву́чым сіву́чымі
М. сіву́чым сіву́чай сіву́чым сіву́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіву́чы сиву́чий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіву́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сівуча, належыць яму. Сівучая шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сівучы

т. 14, с. 365

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сіву́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Вялікая млекакормячая марская жывёліна сямейства вушатых цюленяў.

|| прым. сіву́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіву́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіву́ч сівучы́
Р. сівуча́ сівучо́ў
Д. сівучу́ сівуча́м
В. сівуча́ сівучо́ў
Т. сівучо́м сівуча́мі
М. сівучы́ сівуча́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сиву́чий сіву́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)