сяўру́га, -і, ДМ -ру́зе, мн. -і, -ру́г, ж.

Каштоўная прамысловая рыба сямейства асятровых.

|| прым. сеўружы́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сяўру́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сяўру́га сяўру́гі
Р. сяўру́гі сяўру́г
Д. сяўру́зе сяўру́гам
В. сяўру́гу сяўру́г
Т. сяўру́гай
сяўру́гаю		 сяўру́гамі
М. сяўру́зе сяўру́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сяўру́га ж., зоол. севрю́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сяўру́га, ‑і, ДМ ‑рузе, ж.

Каштоўная прамысловая рыба сямейства асятровых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сяўруга 5/61; 9/208—209 (укл.); 10/187

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сяўруга

т. 15, с. 363

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сяўру́га ж. заал. Stérnhausen m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сяўру́га ’від асятра, Acipenser stellatus Pall.’ (ТСБМ). Запазычана з рус. севрю́га ’тс’, што, у сваю чаргу, з тат. söirök, уйг. süriik ’тс’ ад ст.-цюрк. сювре ’востры’, названа з-за вострай морды, гл. Фасмер, 3, 589; Адзінцоў, Этимология–1983, 128.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сеўружы́ны гл. сяўруга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

севрю́га зоол. сяўру́га, -гі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)