сябры́на, -ы, ж. (разм.).

1. Кола, асяроддзе сяброў.

2. Сяброўская бяседа з пачастункам.

С. скончылася позна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сябры́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сябры́на
Р. сябры́ны
Д. сябры́не
В. сябры́ну
Т. сябры́най
сябры́наю
М. сябры́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сябры́на ж.

1. разг. (круг друзей) друзья́, това́рищи;

2. разг. содру́жество ср.;

3. обл. жена́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сябры́на, ‑ы, ж.

Разм. Кола, асяроддзе сяброў. Папрыходзілі сваякі і сябрына ўся. Чорны. Пападваконню ўжо вісла ўся Акілініна сябрына, што выспеўвала з ёй на бярвенні да позняй ночы. Вітка. // Сяброўская бяседа, пачастунак. Сябрына скончылася позна. І калі разыходзіліся па сваіх хатах, кожны ціснуў мне руку, запрашаў у госці. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сябрына,

народны звычай сумеснага карыстання чымсьці.

т. 15, с. 333

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Сябрына»,

клуб аматараў беларускай народнай творчасці.

т. 15, с. 333

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сябры́на ж разм Fréundeskreis m -es, -e; Fréundesparty [-pɑ:rti] f -, -s [-pɑ:rti:s] (вечарынка)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сябры́на ’кола, асяроддзе сяброў; сяброўская бяседа’ (ТСБМ), ’суполка, арцель’ (Ласт.), ’хаўрус работнікаў’ (Гарэц.), ’блізкія па поглядах людзі, дружбакі; талака, грамада’ (Янк. БП, Сцяшк.), ’супольнікі’ (Сержп. Прымхі). Зборны назоўнік ад сябар (гл.), параўн. себра, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

artel

м. арцель; сябрына; суполка;

artel rolny — сельскагаспадарчая арцель (суполка)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

содру́жество ср.

1. садру́жнасць, -ці ж.; супо́льнасць, -ці ж., сябры́на, -ны ж.;

содру́жество литерату́р садру́жнасць (супо́льнасць) літарату́р;

писа́тельское содру́жество пісьме́нніцкая садру́жнасць (супо́льнасць, сябры́на);

2. в др. знач. сябро́ўства, -ва ср.; (согласие) зго́да, -ды ж.;

жить в те́сном содру́жестве жыць у зго́дзе (у сябро́ўстве);

наше содру́жество окре́пло на́ша сябро́ўства ўмацава́лася.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)